Giderim Bir Gün Şiiri - Ayşe Kudal

alır başımı giderim bir gün
dolu dizgin kahkahalarımla
ufak bir tebessüm bırakırım ardımda
küçük bir de gözyaşı
imzası olur tüm benliğimin
uzun bir yolculuk için hazırlanır
dönüp bakmam ardımda bıraktıklarıma
vazgeçerim mutluluklarımdan
ve mutsuzluklarımdan
yeniden başlarım yaşamın
tüm o yoğunluğuna
yorgunluğuna
yeniden doğmak gibi olmaz belki ama
hiç yaşamamış olmaktan kaçarım
sessiz ve gizli çabamla

gökyüzüne bakar derin bir ah çekerim kaçtıklarıma
belki pişman olur dönerim bir gün
tüm yalnızlığımla
kucaklamaz kimse
sarılmazlar bana
belki de suçlanırım gittim diye
anlaşılmam
anlatılmam
bırakılırım bir gece yarısı ıssız köşebaşında
karanlığa bürünüp yok olurum tüm ihtişamımla
unutulur, terk edilir yok olurum zamanda

dolu dizgin kahkahalarım kalır ardımda
gülerken kısılan gözlerim
kaldırımlardaki ayak izlerim
varoluşsal sancılarım
isyanlarım
sohbetlerim
bir de suskunluğum

alır başımı giderim bir gün
ve kimse anlamaz gitmiş olduğumu