Giderim Şiiri - Hatice Elveren Peköz

Mevsimlerden yine güz, yine hazan…
Çok durmam buralarda,
Tan yeri ağarırken düşerim yollara.
Belki biraz mutlu, biraz da kırgın...
Çok sürmez bu bahar.
Yağmurlar düşerken dallarıma giderim.

Yazın kokusu sinmişken saçlarıma, daha da durmam buralarda.
Varsın kimseler bilmesin, sormasın nedenini
Ömrün son demlerinde bahara kanat çırpan kelebekler gibi,
Yüreği gökyüzüne asılı anneler gibi, giderim.

Ne yaz, ne de baharlar geri gelmez bilirim.
Bir düş gibi geçti ve bitti.
Sonbahar, gidenlerin sallanan ellerine benziyor.
Ürkek, çekingen vedasız…
Bir gülün titrek muş ışığının gölgesinde, kuşların peşisıra giderim…

Yaz çok uzak bir düş şimdi.
Sonbaharın gölgesi düşerken gülün üstüne.
Dağlarda yalnız açan çiçekler gibi toprağa dönerim yüzümü
Ama çok sürmez bu bahar;
Yanıma biraz deniz, biraz mavi almalıyım.
Çantama kitaplarımı, ceplerime çocukluğumu...
En altına yüreğimi koyar giderim.

Hatice Elveren Peköz