Giderdin.. Şiiri - Rüzgar Güven

seni,senin yanında özleyerek yürüyordum, az sonra sensizliğin kederine bürünecek gecede.. Kelimesi edilmemiş bir uğuldayan trajediyle eşlik ederdim,kararlı görünen bir kararsızlıkla..
ağzında çıkan her sözcük geleceğime kadar uzanarak, günün bende kalan en önemli hadisesi oluyorken.. sen arabaya biner giderdin, suskunluğun sırdaşı geceyle bırakaraktan beni..
Sensizliğin yerine koyabilecekten yoksun, ne yana gitsem,hep aynı hüznün kara sularına düşerdim.. ismin yerine geçen birer zamir silueti oluyordu, ardın sıra kalan herbir şey..
Dört bir yanımda sağnak şeklinde yağan sen'le birlikte, sol yanım yarayla kan içinde kalırken her seferinde.. sen ansızın çıkar giderdin, omuzlarıma gittiğin yol uzunluğunda bir sefalet yükleyerekten..
Kutup buzlarıma düşen isyan ateşi sonrasında,kırbaçlı bir anarşiyle yıkılır olurdu bütün eskil boyunduruklarım..güneşin son kez batıp,bir daha doğmamasına eşit bir umutsuzluk düşerdi,bütün en baharlı taraflarıma..
sarmaş dolaş olduğum bütün aitliklerimle birlikte,bütün bir BEN'i sen eyleyerek kalırken ardın sıra,gecede.. sen bir nehir misali,ismini kaybedeceğin yere doğru akar giderdin,ayın ağlamaklı yüzü altında; hüznü en üst makam(ım) a kadar taşıyaraktan..