Gider Ayak Sonbahar Şiiri - Seyfi Karaca

Yabancı bölgelerde akıl yorar vucut gezdirir gibi
Görücüye çıkmışsa deniz kıyısı cafcaf
Cilalı boyalı kayıklar
Butik badanalı evler
Turistik akustik ve solo çarşılar..
Gider ayak Sonbahardır
Eskiden akan suyunu alıp götürürdü bu dere
Su akar, yol yürür, zaman zuhur işler, insan dediğin şuncacık bir ömrün derdi düşüncesi ve sevinciyle
Nasıl olmuşsa olmuş işte, bulutlar ve dağlar şahit, döndükçe değişmiş devran bulutlar ve dağlar şahit
Dağılmış ahali
Yıkılmış yapı
Bozulmuş ayarı düzeni ayın yılın günün ve saatin
Bulutlar ve dağlar şahit ki, değirmene doğru döner dururdu bir hayat, gün uyanır, güneş yükselir
Bulutlar ve dağlar şahit ki, buğusu üstünde tüten sabah serinliğiyle toprağın tenine ve çiy düşer
Şebnemlerin dudağından damlalar süzülür biraz efkardan biraz gamdan biraz neşeden bazar olur
Avlu içinde
Eşiğin başında
Sokağın ötesinde
Sarkacın ortasında saatin dönemecinde bezirgan kurulur, kendi payınca hissesine düşenlerin
Büyük cevizin altında toplanan dinginliğin yeşilden sarıya boyanarak kelebeğin mor kanadına
Kızıl bir sonbahara dönüştüğünde akşama eğilip bükülen sıcaklığını yitirmiş zamanla dağlar ve bulutlar şahit ki
Cumadan başlayıp
Yağmur çiseliyor bahçelerine eylülün
At yorgun, yol uzak, bir de karanlık bir de rüzgar poyraz bir de ürperten sessizlik bir de derin gece…
Bir de dilsiz sohbet , bir de zindan suretinde durmaksızın göçer elveda
Daha tepeyi dolanıp dağı aşacaktı eylüle meram bağlayan zaman
Az zaman
Uz zaman
Gel zaman
Git zaman
Bir de gizli görüşmesi olacaktı …
Bir de iliklerine kadar sararmış solmuşlarla gün be gün, iklim arastalarında demleyen mevsim
Bir de gider ayak…
Bir de yokuş yukarısına kendinden göç eyleyen salkım saçak,
Gider ayak sonbahar

Eylül/25