Gidenlere Şiiri - Gönül Çalımlı

Biz ne zaman içsek
sevmeyi seviyorduk
hangi sevdanın üstüne türkü yakılsa
biz onu aşk sayıp
sarılarak uyumayı sevdik
vefa tadında ilişkiler kuruyorduk
hayatın tadı
vefasız bir lezzet bıraktı damağımıza
hep sonbahara takıldı ömrümüz.

biz ne zaman içsek işte
sadece martılar değil
daha neler neler
gözlerinin anlamına geç kalırdı da kahırlanmazdık
ve kederi muhabbete tokuşturur
çıplak bir şiirle çilingir masamız
çağ atlardı denize karşı
gözlerinde martılar
daha ne gerek?

biz ne zaman ağlasak
üzülmek akar meycinin sol cebine
gözyaşları dokunmadan yüzümüze
varırdı dudaklarımıza
günde kaç kez ağlar ki zaten bir insan
acele etmezdik kurulamak için ıslak gözleri
kimse kimseden utanmazdı
ama yağmurda yağsın isterdik
biz ağlıyorken

biz ne zaman okusak
dinleyin bari
çünkü bir daha bizim gibi
diri kahvaltı hazırlayan bir kalem erbabını bulamazsınız!
bağışlayın bizim güzelliğimizi
bir de vicdanı çıkarırsanız masaya
sizden tatlısı bulunmaz.

hangi şair ne yazdıysa iyi yazdı,
ne yazdıysa derin yazdı diyerek sevdik biz.

sevmek mi?
marifet bile sayılmaz.