Gidenlerden sonra kalanlara

ümit dolu sözlerin yerini agır ve kıran sözlere bıraktı
kadın adama döndü gitme dedi....gitmemelisin beni böyle sensiz ve sessiz bırakmamlısın
adam bakmadı bile kadına... sadece aralarında birbirleirni tutucak hiçbişeyin kalmadıgını ve aşktan uzaklaştıklarını sadece ikisinin ilşkisinin sıradan bir hal aldıgını anlatmaya çalıştı
oysa kadın herşeyden vazgecmişti ailesinden uzakta bir kentte sırf o adam yakın olmak için gitmişti adamın her dediğini yapıp onla sevdalr büyütmüştü
kadın son bir kez gitme dedi yeniden deniyelim belki bu sefer yapmam hatalrımı sana davranışlarıma dikkat ederim dedi...
adam aldırış etmeden odaya yürüdü dolapı açtı dolaptaki eşyalrını topladı sonra kızın ördüğü atkıyı yatagın ütüne bıraktı kapıya yöneldi kız koştu adamın peşinden bunu almalısın dedi adam sende kalsa daha iyi olucak dedi ve anahtarı masaya bıraktı......hiç arkasına bakmadan çıktı kızın nefesi kesildi titremeye başladı... ve sonkez gitme çıktı agzından...

kız koşarak gitti odasına gitmeliyim dedi bu şehirden kız zaten ne zamn yıkılsa ne zamn üzülse gitmeliyim der durudu. aldı okul sattlerinden ve derslerden zaman çalarak ördüğü atkıya saatlerce baktı sonra kokladıı ve gülümsedi hala kokusu var dedi.... o gece hiç dışarı çıkmadı odadan sabaha kadar odadan sesler hiç durmadı.. kız sabah odadan çıktıgında annesinin bakmaya kıyamadıgı o upuzun saçları yoktu artık kısacacık olmuştu bakmadı bile kendine aldı eline valizi yürüdü kapıya dogru sonra gözüne 2 gün önceden çocugun yazdıgı not ilişti canım dersim var akşam gec gelecegim yemege bekleme...
kız kahroldu oturdu yere aldı başını ayaklarının arasına lanetler etti kendine anlamlar aradı sorularına cevaplar her soru cevapsız kaldı beyninde neden diyodu kız ama cevap yoktu.... sonra çıktı kapıdan indi merdivenlerden yürüdü sokaklarda ne arayanı vardı nede soranı annesine sıgınmak anne beni bırakma demek istiyodu ama eve gidemezdi saçları yoktu ve annesi hemen anlayacaktı kötü şeyler oldugunu ve işler daha içinden çıkılmaz olacaktı kendime izin vermeliyim dedi kız ve didime gitmeye karar verdi bindi otobüse ve yol boyunca hep düşündü ama kafası okadar karışıktıkiiiuyuya kalmıştı uyandıgında mayısın 15 di ve didimde yagmurla beraber yepyeni bir güneş gün onu bekliyordu....
ne yapacagını bilmeden nereye gidecegini düşünmeden meydandan otellere dogru yürüdü küçüçük bir merkezdi altınkum kız çok şaşkın şaşkın bakındı ve ileriden otel sahibi kadının kendine gülümsediğini fark etti ve yürüdü kadına dogru ne diyecekti ben kaçtım terk edildim sıganacak biyer kendimi toplayana kadar kalacak biyeremi ihtiyacaım var diyecekti.... sustu kadın anlamıştı buyrun begenirseniz biizmle kalın dedi kadın kız gülümsedi onun için ne önemi vardı yerin sadece zaman dedi içinden çünkü ozamn inanıyodu zamana ve herşeyi zmanın çözecegine...
çıktı odaya va çocuktan kalma atkıyı çıkardı büyük bir itinayla serdi yataga ve yattı yanına gözlerinden olur olmaz yaşlar akmaya başladı o arada kapı çaldı kadın yemegin hazır oldugunu onu beklediklerini söyledi kız şaşırdı ve kırmamak adına geliyorum dedi kız yavaş yavaş agır agır indi merdivenlerden ve kendine gösterilen yere oturdu önüne konulan hiçbişeye dokunmadan izin isteyerek
kadın kızın bu haline dayanamdı ve kızla konuşmak için odasına dogru yürüdü odadan belli belirsiz hıçkırık seslerini duyunca kadın vazgecti konuşmaktan ve ertesi günü bekledi konuşmak için
kız ogece yarı uyur yarı uyanık gecirdi geceyi migde agrılarıyla can sıkıntılarıyla korkarak ve aglayarak sabah olmuştu ama her gece başladıgında yarın unutucam diyodu ama sabah oldugunda neden gittin kalmalıydın diye aglamaya başlıyodu.. kadın kıza çok güzel bir sofra hazırlamıştı balkonda ve kızı davet etti kız hazılranıp gelecegini söyledi ve masada buluştular kadın kıza üzülmemsini ve bu günlerin gecegini anlattı kız şaşırdı nekadar kolay anlamıştı kadın yoksa çokmu belliydi yoksa çokmu yıkılmış duruyodu yani onun gidişini herkesmi biliyodu....
kızın gözyaşları akmaya başladıgında kadın...
oglunu çıkardı odadan ve kendi hayat hikayesini anlatmaya başaldı kıza çok severek evlenmişlerdi kocasıyla ve bir ogulları olmuştu sonra bir yakınlarının düğününe giderken aydından antalyaya kaza yapmışlardı kocası orda ölmüştü ogluda sakat kalmıştı ama kadın bunları anlatırken hiç aglmaıyordu kız şaşırdı ve olamaz dedi içinden olamaz... sonra baktı haline neydi onu buralara gelmeye iten neden neydi bir sabah valizi elinde bilmediği bir kentte niyeydi kimeydi bu kendini arayış.... sonra çok iyi dost oldular kadınla ve kız orda 1 hafta kaldı topladı kendini ve aklındaki sorulara cevap bulmaya başlamıştı
gitme vakti gelmişti.... sarılarak ve aglamadan ayrıldılar ve sözler verdiler birbirlerine.....
sonra aglayarak terk ettiği şehre yeni umutlarla döndüğünde sadece aglayarak indigi merdivenlerde bıraktıgı gözyaşlarına acıdı..
eve girdi ve bakındı hani içinde bir umut vardı hala ya geri döndüyse... odaları heyecanla tek tek gezdi.... yoktu kimse
oturdu televizyon izledi müzik dinledi.......
sonra telefonu çaldı arayan annesiydi... içinden sevindi iyiki şimdi aradı ya ozman arayıp sesimi duysaydı kahrolurdu annem dedi annesi sorudu nasılsın
kız olmadık ve neşeli bir sesle çok iyiyim dedi ve annesiyle ilk defa bukadar neşeli konuştugunu düşündü.. sonra annesine uzun zmandır demediği cümlelr söyledi ve telefonu kapatırken seni seviyorum dedi
sonra düşündü ne çok söylemişti degmeyecek insnalara... bu sözü utandı kendinden ve annesinden sonra hayatına dair kararlar aldı ve uygulayacagına söz verdi okulunu kalmadan takılmadan bitirdi ve döndü ailesinin yanına
bundan sonrada hayatta büyük yıkımlar yaşadı ama orda yaşadıgı yıkımı hiçbir zaman unutmadı.........
azemheval
nisan