Gidenler ve Kalanlar Şiiri - Manas Mergen

GİDENLER VE KALANLAR

Böyle olur
gidenin ardından
birileri boyun büker
için için ağlar kimseler görmez

giden uzaklaştıkça
kaybolur gözden
karanlığa gömülürcesine derin bir iz bırakarak gider

kalanın belli belirsiz bir slüet kayar gözönünden
bir katre düşer kirpiklerinden
son defa seslenmek ister
gitme kal diye
düğümlenir boğazına haykırışları
avazı çıkmaz
susar susar
ve yığılır kalır

dönüşü olmayan bir gidiş olur
giden de
kalan da pişmanlıklarıyla yaşamaya devam eder

kalanda haslet
kalanda özlem
kalanda yangınlar sarar bedeni
gözbebekleri yanmaya başlar ve bir perde kaplar
kanat çırpmaya başlar kirpikleri
candan can çıkar
ömründen ömür gider
içinin derinliklerinde sessizce kıyamet kopar
ve göğün direği kırılır
yığılır altında kalır

giden kadeh tokuştururken sahilde bir imbat sonrası
bilmez kalanın hâlâ can çekiştiğini

kalan örter üstüne göğün gök perdesini
önce rengi solmaya başlar
sonra yorgun düşer
ve kıyamet kopar

gidenin yüzüne
bir yerlerde güneş doğar
bir yerlerde yeni bir hayata başlar

Efkan ÖTGÜN