Gidenler Şiiri - Mehmet Semercio

Gidenler

Ömürden yapraklar düşerken tek tek,
O çekip gidenler hep özleniyor.
Gözden dolu dolu yaşlar dökerek,
Gidenler ümitsiz hep bekleniyor.

Kim dostlardan ayrı yaşamak ister,
Hele biri var ki hasreti beter.
Kâlbe o vurmuştu ilk defa neşter,
Bir gün döner diye hep gözleniyor.

Gidenlerse bazen temelli göçer,
Ancak hayâlleri gözünden geçer.
Aramızdan hergün ikişer üçer,
Azrail eliyle hep tekleniyor.

Keşke gidilince akşam dönülse,
O biriken hasret tez bitirilse.
Lâkin kapı çalan eğer bir êlse,
Dert üstüne dertler hep ekleniyor.

Yusufoğlu bir gün kendi de gider,
Şimdiden kalana vedalar eder.
Hakkınız kaldıysa bilmeden eğer,
Mümkünse günahtan hep aklanıyor.

26.02.2018

Mehmet Semercio