-Gidenler Şiiri - Ali Asker Çataltaş

Köyümden esen bir rüzgâra kaptırdım kendimi,
Uğultular kopuyor yüreğimde,
Derinden bir off çekiyorum.
Göl Dağının serinliği kaplıyor bedenimi…

Gözlerimi kızıl güneşin akışına bıraktığım akşam,
Nergislikten gelen bir nevruz kokusu sarıyor,
Yığmaların düzünü,
Beynimin çıplak damarları zonkluyor.

Hasretim, köyümün yaşlısının hürmetli yüzüne.
Göçüp gidenlerin anıları gözlerimde,
Her Biri bir film şeridi gibi geçmekte.
Annemin soluğunu çekiyorum içime.

Gözlerimden akan yaşlar Hasan emminin sakallarını okşuyor.
Tunuş anamın heybetliği, köyümün üzerinde bir güneş gibi doğuyor.
Acıkkon’un bostanları kendi yokluğunu arıyor.
Muharrem’in militansı yüreği, alnımda bir yıldız gibi parlıyor.

Başı duman, eteğinde koyunlar otaran,
Kızlığın gözesinde suyla kuru soğanı lokmalı yan,
Şimdi kekliklerin sektiği tarlalarda saban tutan,
Kerpiç evler taş duvarlarda oturan benim güzel babam! ..

Şimdi suskun olmuş köyüm, yarınına ışık tutanını arıyor.
Her biri bir şehrin kalbinde sancı çeker köyüne,
Koyunlar meleşir Rıza eminin önünde,
İstanbul’da tüten duman Göl Dağında yanan bir ateştir…

Ali Asker ÇATALTAŞ

28.11.2008