Giden Gider...Değil mi? Şiiri - Elif Eylem

Bir gün daha batıyor…

Acısını, tatlısına katıyor yokluğun...

Ne bir resim aldım, ne de bir mektup yanıma

sadece fal tuttuğumuz hani o tek yaprağı olan papatyamızla,

ve benliğimde hasretin,

ve özlemini koynuma alıp... gidiyorum.

Geride bıraktıklarım değil,

göze alamadıklarım yoruyor...

Kırık artık yüreğim...

Yelken açmak varken azgın dalgalara,

dingin göl kenarlarına hasretini,

puslu akşamlara özlemini bırakıyorum...

En iyi bildiğim, en iyi tanıdığım sen, bir yabancısın artık

kokunu alamadığım...

Yokluğunu, varlığına katamadan... gidiyorum.

İsyanımı duyan yok, bu yüzden suskunluğum...

Gökyüzünün denize aşkı gibi

öylesine imkansız yaptık bu sevdayı...

Kırık, dökük virane gönlümü

senden kalan ömrümü alıp... gidiyorum.

İsimlerimizi kazıdığımız ey koca çınar!

Gölgeni başka aşıklara,

sonbahar yapraklarını bizim gibi ayrılanlara saklayabilirsin...

Sana gıdanı verecek yeni sevdalar,

sırrını dökecek nice yalnızlar var olacak bilesin...

Dimdik dur olduğun yerde...

Bense, günden güne yok olmadan,

saygımı yitirmeden... gidiyorum.

Yuvadan ilk uçuşuna hazırlanan nazlı bir serçe,

belki de bir günlük bir kelebek...

Seninle geçecek bir saate bedeldi ömrüm...

Tutunacaktım ellerine... eğer uzatmış olsaydın...

Bu kaçıncı vazgeçiş, kaçıncı aldanışım,

yollar beni bekler... gidiyorum.

Dur demeyeceksin biliyorum,

‘’ giden gider ’’ değil mi?

30.03.2007