Gidemiyoruz Şiiri - Serhat Yoldaş

Gidenler gelmiyor artık,
zaten unutuyorlarda ..
unutmayan,
yine biz kalıyoruz...
anıları yaşatıyoruz sayfa aralarında.
birer birer yakmak
isterken gülüşlerimizi,
gözyaşlarımız ile baş başa kalıyoruz.
gitmek geliyor aklımıza.
terk edip bu şehri,
anılardan kaçmak istiyoruz...
gidemiyoruz aslında..
soysuz bir yürekte aşk arıyoruz..
bazen,
saçımızı kesiyoruz en derininden
dokunduğu yerleri silmek istiyoruz.
kanattığı yaraları sarmak...
sigaraların dumananı saklayıp,
en derin nefes ile rüzgara savuruyoruz
ama, unutamıyoruz...
...
bir gece terk etmek istiyoruz bu kenti
sessizce, hiç arkmanıza bakmadan...
aslında, biz geceden kaçıyoruz.
gece oldumu ,daha bir sarıyor acılar
daha bir kanıyor yaralar
gözler, daha bir sel oluyor,
yakıyor kalbimizi...
biz unutmak istedikce
daha bir savruluyoruz özleme..
gittikce çoğalan gözyaşlarımızı sayamaz,
geleceğimizi göremez oluyor,
geçmişte kalıyoruz..
gidende duruyoruz, batıyoruz...
....
başka ellerde arıyoruz o sıcaklığı
başka kollarda, başka tenlerde...
aradıkca kendimizi,
yine onda kayboluyoruz...
...
biz ondan kaçtıkca
ona gidiyoruz, ondan kalıyoruz...
çünkü, biz sevdikmi
unutamıyoruz...
gidemiyoruz...
ulu orta yerler de yaralarımız kanıyor .
bir öksüz gibi,
bir yetim çocuk gibi,
kalıyoruz işte..
kalıyoruz işte acılar içinde,
sancılar içinde..
ve biz ne yapsakta gidemiyor,
öylece kalıyoruz...
...
bazen, en soysuz sevdalarda,
en koyu yalanlarda buluyoruz kendimizi.
biz, aslında kendimizi kandırıyoruz..
bir adım unutmak isterken,
bin adım geride,
onda,
yani,giden de kalıyoruz..
bitemiyoruz..