Öylesine bir gece vaktiydi
Soğuktu, öylesine acımasızdı
Gece ve ben sarılmış birbirimize
Öylesine ağlıyorduk... Umarsızca
Öyle çok benzliğimiz vardıki seninle
İkimizde yalnız, ikimizde acımasızdık
İkimizde için için ağlıyor,
İkimizde için için üşüyorduk
İşte öylesine şiir tadında bir gece vaktiydi seni bana tanıtan
Sen acı çekip ağladığında dayanamadığımdan mı
Yoksa gözyaşlarına sığındığımdanmı bilmem
Hep bende ağlardım için için
Gözyaşlarım o şiir tadında gece içindi,
Yani senin için
Seni ilk tanıdığımda çok sevmiştim.
Sonraları nereden tanıdın bu kızı (!) dersin demiştin
Aynen öyle oldu yıldız gözlüm.
Nereden tanıdım ben seni...
O gece, ertesi gün bir şey yoktu, sızlamıyordu içim
Taa ki yağmur yağana kadar
Yağan sanki yağmur değildi
Sanki ağlayan bulutlar değildi
Senin ismin vardı her damlasında
Nereden tanıdım seni diye düşündüm
Oysa çekip gidecektim bu şehirden
Öyle ya beni bağlayan hiçbirşey yoktu ki...
Gidecektim işte dönüp birdaha ardıma bakmamak üzere
GİDECEKTİM...
Selim Abdülkadir GözlerKayıt Tarihi : 30.3.2004 12:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)