Gibiyim Şiiri - Cevat Aydın

Yeşil gözüm can özüm,
Gönül közüm verdiğim sözüm,
Beni yürekten yakan vefasız,
Gelmediğin an hayata küstüm.
Yollara düştüm mecnuna döndüm,
Bir mum gibi eriyip söndüm,
Dostun bağında bir gonca güldüm,
Sararıp soldum,hazan gördüm.

Kerem olup aşkın narına yandım,
Çeke çeke hasretine kandım.
Uzaklardan bir ses duydum,
Sesime ses veren nazlı yar sandım.

Ferhat oldum dağları deldim,
Bu canı yoluna serdim,
Bir zamanlar deli rüzgar gibi eserdim,
Şimdi rüzgarda kırık dal gibiyim.

Senin için yaşadım, senin için öldüm,
Senin için yazdım, senin için şairim.
Nice derdi içime atıp gömdüm,
Şimdi omuzlarda taşınan sal gibiyim.

Bir zamanlar elin elimden ayrılmazdı,
Gözün gözüme değdiği anda utanırdı.
Ayrılmazdık hiçbir yerde, hep beraberdik,
Şimdi uzaklardan bakan el gibiyim.

Rüzgarda kırık bir dal,
İşte o benim, şöyle bir düşün ve dal.
Ben çile çekeyim sen mutlu kal,
Derbedere dönmüş perişan gibiyim.