Gezintiye çıktım bu sabah gökyüzünde
Haylaz bir çocuğun çizdiği resimdi sanki
Yeryüzü
Bin beşyüz metrede
Bir vapur yarıyordu suları Marmara’da
Kız kulesi gözünü kırpmadan
Ona bakıyordu...
Martılar koşuyordu gökyüzünde
Vapurla yarışırcasına.
Birkaç mil açıkta bir balıkçı
Bitmeyen kederini takıyordu oltasının ucuna.
Hayatın selamını esirgediği orta yaşlı bir kadın
Yalnızlığını satıyordu Karaköy’ün
En yüksek kaldırımında.
Tarlabaşı’nda esmer yürekli bir çocuk
Çöpleri karıştırırken bulduğu
Tek tekerleği kalmış
Oyuncak bir arabayla oynuyordu
Tanrı’nın ona gönderdiği
Doğum günü hediyesi sanarak.
İstiklal’de
Yılların yükünü
Yorgun omuzlarında taşıyan yaşlı bir adam
Bir kapı eşiğinde
Hıçkırarak ağlıyordu
Açlığından değil
Otuz yıl terinin son damlasına kadar çalışıp
Yine de kuru bir ekmeğe yetecek parası olmadığından...
Gezintiye çıktım bu sabah gökyüzünde
Haylaz bir çocuğun çizdiği resimdi İstanbul
Bin beş yüz metrede
Anladım
Bulutların sonbaharda
Neden bu kadar çok ağladıklarını.....................!
2005
Melih CoşkunKayıt Tarihi : 2.12.2005 00:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bulutların sonbaharda
Neden bu kadar çok ağladıklarını.....................! ' Harika bir final ve harika bir şiir sevgili kardeşim. Tebrikler, başarılar dileğimle.
Yılların yükünü
Yorgun omuzlarında taşıyan yaşlı bir adam
Bir kapı eşiğinde
Hıçkırarak ağlıyordu
Açlığından değil
Otuz yıl terinin son damlasına kadar çalışıp
Yine de kuru bir ekmeğe yetecek parası olmadığından...
Gezintiye çıktım bu sabah gökyüzünde
Haylaz bir çocuğun çizdiği resimdi İstanbul
Bin beş yüz metrede
Anladım
Bulutların sonbaharda
Neden bu kadar çok ağladıklarını.....................! '
Bütünüyle güzeldi,ter kokularını duydum yaşlı adamın ....
Tebrikler,sevgiler Melih kalemine ,yüreğine sağlık...
TÜM YORUMLAR (7)