Gezinti Şiiri - Halit Korkmaz

Ey melek bu ne hal, bu ne tabiat;
Derin iştiyakla cana kastın ne,
İcrâya koyduğun besbelli sanat-
Her candan bir ödül, ödül üstüne.

Porteyi tanımam, diyezi bilmem;
Sol de anahtarı, la da bemolü,
Okusam da kulak pasını silmem,
Mahvederim bas bariton, tenörü.

Aza kanaat et, varlık gem tutmaz;
Düşman kavi durur, devlet muddeyim,
Yaşlandıkça kulak her sesi duymaz,
Dostunu candan sev, durma mülâyim.

Ne yiv kaldı ne set, aşındı namlu;
Lâfından tutulan adam kalmadı,
Kimi gedeolu, kimi zakkumlu,
Hayvanda ki yular hiç bozulmadı.

Önce ahkâm değil, kadir kıymet bil-
Eşine dostuna var hürmet eyle,
Duyguyu dürtüyü hafızandan sil;
Veremi, kanseri, tabibe söyle.

Gündüzü sevenler geceden kaçar,
Düşer içindeki kör karanlığa-
Çırpınıp kendince sonunda naçar,
Kalır da yalvarır bahtiyarlığa.

İnsan bir işletme, akıl sermaye;
Kârı ve zararı günahla sevap,
Hak ve adaleti ömrünce paye-
Yaparsan sorguya verirsin cevap.