Günden güne eskiyen,
Eskise de tükenmeyen,
Mutlulukla yenilenen
Yeni bir insanım ben..
ƛ.ƓƲƦƘƛƝ
Şu üç günlük fani dünyada,
Bitti yorgun bir gün daha,
Gece şimdi uykusunda,
Kimbilir nerde, hangi rüyada,
Kaldım sensizliğin ortasında...
Yüzümde Sonbaharı yaşayan bir gülüş
Bakışlarıma mevsimlik yağmur düşmüş
İçime çökmüş suskunluğum
Ve ben o kömür gözlerinde muebbete mahkum.
Sanma ki yalvarıyorum
Sanma ki isyan ediyorum
Ey benim yarım yamalak hallerim,
Dışarıda kar
Görünmeyen yerimde sen,
Ne güzeliz biz böyle
bir bilsen..
Eteklerinde rengarenk çiçeklerin açtığı,
Yamaçlarında cıvıl cıvıl kuşların uçtuğu,
Patikalarında sevdalı aşıkların gezdiği,
Bir dağ heybeti yalnızlığı bendeki..
Doruklarına kar beyaz bulutların konduğu,
Bir şiir bırakıyorum yeni güne,
Eskimiş bir Dünden..
Bir şiir
Başı sen,
Sonu sen.
Mısralarına hasret döküLen..
Bir yaprak daha koptu,
Ömrümün takviminden.
Bomboş bir yaprak.!
Tutamadan, yetişemeden,
Bir yaprak daha,
Süzülerek yere düşen..
Aldırma gözlerim
dudaklarımdaki sessizliğe
Nasılsa sonsuzluğa yazılan o şiir
Biz değilmişiz.
Aldırma dudaklarım
Oysa biz değil miyiz?
İçimizde,
Kendi yangınımızı çıkaran.
Bak gelip geçiyor zaman,
Yaz bitecek, güz bitecek
Gün bitecek,
Biz ki;
Sevgi çiçekleri açmış bir bahçenin içinde yetişmiş
Elleri nasırlı,
Dizleri yamalı,
Saçları toprak kokan,
yarına umutla bakan,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!