Gezgin çocuk bir köye vardı.
Bir adam,
Acımadan,
Ateşte kızdırdığı demiri,
Önce okuyordu,
Sonra köpeğinin ağzına sokuyordu.
Bağlanmıştı ağaca.
Acıdan ağlayan bağıran hayvanın,
Gittikçe rengi, Soluyor.
Gezgin çocuk sordu.
Niye dağlıyorsun hayvanı
Cevap verdi köylü dayı.
Hep ezan okunurken uluyor…
Şair istemediği için gezgin çocuk
Kurtaramadı köpeği,
Ama şaire inat düşündü.
Ezana hürmet diye,
Hayvana yada insana eziyet
Bana göre cehenneme bilet.
Ezana hürmet,
Tertemiz, sevgi dolu,yardımsever bir yürek.
3 haziran 2010-Dünya
İsmail Uysal Özden ÖzgürKayıt Tarihi : 3.6.2010 04:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bu olay aşağı yukarı aynen olmuştur efendim.
tanrı uluduuuurrrr..
diyordu..
Birol Hepgüler.
TÜM YORUMLAR (11)