Gezgin acılar... Şiiri - Yavuz Somuncu

erken çöktü gece
saklanamıyor aydınlık
çabasıyla üç beş ışığın...

ben gidiyorum
daha doğrusu
geliyorum
artık daha yüksek sesli
içimdeki çığlıklar
ben ona suskun
gayet paralel
senin planların var
yarına dair
benim tanımadığım
benim de
kararsızlıklarım
ve durmadan
terketme isteklerim var
anlatamadığım

kendimce
bir isim bulmalıyım
bu hisse
tarifi yok
TDK sözlüklerinde
ve de
ansiklopedilerde
henüz filme de
çekilmedi
ve yazılmadı
bir şarkı sözünde
vaktim olursa
anlatacağım
senden hariç
herkese...

sanırım
belirli kalıpların
ve inançların
artık
dizeler hariç
kimse birleştiremez
bu kırılgan yalnızlıkları
ve 'biz'
diyemeyiz
sadece
yüzümüze bakıp
o kadar bize
sahip bile
değiliz

dudaklarım küçüldü
susmaktan
korkardım ben hep
beni unutmandan
ama şimdi
daha iyi fikir sanki
bu sonsuza değin
böyle gidemez
gitmemeli...

yoruldum
yoruldun
yorulduk
yoruldunuz
yoruldular
sırasıyla oluyor
tüm bunlar
ve sen
hangi yorgunluğundaysan
kendini bilmez tarihlerin
tutun orda
ki acıtmasın seni hayat
daha fazla
ben nasılsa
mahkumum
gezgin acılara...

erken çöktü gece
saklanamıyor aydınlık
çabasıyla ay ışığının...