Gevher Şiiri - Şair Bilal Yavuz

Hakikat şerbetiyle kendinden geçmek
Kendine gelmek, özüne dönmektir bize
Hakk dostlarından cesur yiğit mi var alemde
Sırra kadem basışları izdir, ufkumuza
Mülk, şöhret, evlat, içtikçe susatan derya
Gerekmez, aşkın nehrinde arınan toklara
Ancak harabeler bilir asıl hazineyi
Yalnız zeki canlar anlar sonsuz saltanattan
Bilinmezler diyarında bilen öz bilgiye
Zirve göklerde değil köklerde, derindedir
Ey cevher, daha kaç can verecek nefsin
Ne zaman cesaret edeceksin terk etmeye
Hikmet kaftanı terk etmeden giyilmez
bu hiçlik ateşinde üşümeden pişilmez
Kök sağlamsa derinde, boy atarsın zirveye
Şu mânâ göğünde çınar olmadan uçulmaz
İslam ruhuyla canlanan şah soylular ki
Mesihtir birbirine, yürümeden bilinmez