Germiyan Caddesinde Bir Eski Konak

Metruk bir ev gördüm, camları kırık,
Çökmüş çatıları kaç zaman görmüş.
Bir de tepesinde Cihannümâsı,
Ne acılar çekmiş, ne devran görmüş.

Bir gelin şurada ocak yakmıştır,
Evin beyi burdan taşra bakmıştır,
Avlusunda ata dizgin takmıştır,
Nice pirler geçmiş, ne civan görmüş.

Bir asırdan fazla konak ayakta,
Tıpkı insan gibi, ibret al bakta,
Devir Sultan Hamid, gelmiş bu vakta,
Bilmem kaç irade, kaç ferman görmüş.

Koskoca sofada müzeyyen tavan,
Şimdiki betonlar yavan mı yavan,
Rafta boynu bükük tunçtan bir havan,
Tuz yüklü develer kaç kervan görmüş.

Kaç ölüme şahit, kaç mutluluğa,
Alışık insanca, varlığa yoğa,
Bir yandan biz vurduk bir yandan doğa,
İhanetimizi ne yaman görmüş.

Tarihi anlatır yoldan geçene,
' Kurtarın ' diyor bak, yapmayın çene,
Sahip çıkılmazsa göçen göçene,
O Gazi sayılır, kaç Yunan görmüş.

Devletim el attı, kaç tanesine,
Kulak verin imdat diyen sesine,
Yetişin ne olur son nefesine,
Vefalı ellerden su sunan görmüş.

Ulucâmi, Hisar, bir de konaklar,
Taruh namusunu buralar saklar,
Benim Kütahya'lım bu işi paklar,
Çünkü ne yangınlar, ne duman görmüş.

Durup hayran hayran bakarım her an,
Virane gördükçe yanarım inan,
Dertlerine düştü İsa Kahraman,
Oysa nice şair, kaç ozan görmüş.