Geriye doğru, ileriye gidenlere

Karanlıkta bilmem kaç gece kaldım
Kalbimin ayazında üşüdüm
Geçmiş ninni söylerken,
Uyudum kendi kucağım da

Karanlıkta bilmem kaç sabah uyandım
Gün aymadan, bir fırtınaydım yüreğim de
Yağmurlarla yağdım, rüzgarla konuştum
Bir gün batımına varmadan yalnızlığıma sarıldım

Karanlıkta bilmem kaç sene
Titreyen hücrelerim, alev alev yanarken
Sustum!
Yaşadım her bir zerreme hayat dokunurken
Kendimden gittim en uzağa
Kabimin odacıkları boşaldı
Ve hayat akarken geriye,
ileride kendi kendime
Bir ben kaldım!