Geride kalmışlıklar ve kalmışlıklarımız! yakınıp dururuz hep; amorti bile çıkmadı diye şu hayat denilen ikramiyeden.Oysaki,iki kıtayı bir araya getiren istanbul kadar bile olamamış,iki yakamızı birraya getirememişizdir ve kolaya kaçmak; seksen yaşındaki bir ihtiyarın sallanan sandalyeden aldığı zevki vermektedir adeta bize.Çalınan kapılardan hep bir sürpriz bekleriz ama biz hiç sürpriz olmamışızdır.Aslında bu komiktir çünkü annemizin nadiren kullandığı porselen takımı kadar bile kullanmamışızdır şu yüzümüzü,dolayısıylada hayatın yüzümüze usul usul ve sinsi çizdiği kırışıklıklar paylaşmışlıkların değildir elbet.
Seyirlik sevdalarda kalmıştır ömür,tıpkı bir hovarda gibi harcamışızdır.Birşeyleri yerine koymak güçleşmiştir artık.Sevmek,paylaşmak,gülmek unutmak...Unutmak için önce hatırlamak gerekti öyle değil mi? Hep bir şeylerden yakınmanın en ucuz ama en ağır bedelidir bu.
Ve suç işlemek en tatlı günahtır artık.Hayata güvenmemek bu tatlı günahların en haz vereni ama unutmamalı ki 'Hayat ölümün savcısı.'
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta