Geride Kalanlar İçin Hayıflanmalar.

Geçip giden yılları bir bir geri çekiyorum.
Derdim tasam kuşkusuz bu değil.Merak işte,
Kaç ufku gücendirmişim,hangi yalıyı takmamışım…
En son dün’e ‘demin’ derken içimde dizginlenemeyen
Pişmanlıklar mı var?Bir adım sonrası yarın.
Rulet masası kaç bacaklı,kaça kaç pay eder zaman!

Herkes kendinin öznesi.
Avını ayartan da elleriyle ölümü kucaklayan da
Hangi sözcüklerle anlatmaya koyulsam
Sol yanımda bir sızı peydahlanır.Yırtılır gövdem.
Hınç suyuna batırılıp gerilen yamalar yapıştırırım
sesini yitiren gerçeklere.

Kolay hecelenmeyen dişi çığlıklardan usandım,
silme yalanla doldurulmuş kağıtları istifliyorum
saatimin kadranı mağrur.Aşk mı kaybediyor yoksa
kırmızının yeni bir yanılgısı mıdır bu!
Gerçi iyimser-kötümser,eski-yen ,az- çok
sahici-yalan… ikilemlerin tek’e dönüştüğü yerdeyiz
Ve ansızın kasıkta gerilme.Bir geri çekiliş.

Dirseğime vuran taşın unufak telaşı gördüklerim
Şımarık bir yosma gibi , yazın güze evrildiği bu sokaktan
Son kez yasaklıyorum unutmaları. Oyuncaklarımın hepsi
yabancı .Kalemimin ucu eski bir yasadan hüküm giymiş.
Son noktanın konacağı yerin tam ortasından
geçiyor fay hattı.

Yıllara avuçlar dolusu unutma tohumları serpiyorum
Nasıl ayrılır yeryüzü gökyüzünden üşenmeden
Yollar gıcırtılı yıllar kırık dökük nutku tutulmuş
kağıtları savurup savurup duruyorum
közün üstü buz. Dilimin ucu batık bir gemi.
Gülün derdi aşktan benim derdim incecik poyrazlardan…

------------
Not :

Şiir ÜVERCİNKA'nın EYLÜL/EKİM 2020 Sayısında yayımlanmıştır.