Geride Kalan Sevda Şiiri - Sadık Kocabaş

Geride Kalan Sevda:

Bir Şairin Son Tango'su
Ben bir şairim sen de bana ilham,
Senle değil geride kalan sevdam.
Olmadı kendimden başkasıyla kavgam,
Mahkeme olmaz benim bu davam.
Her gece aynı senaryo, aynı film başa sarar,
Kör bir bıçak misali, sensizliğin saplanır içime.
Yıldızlar şahit, gökyüzü sessizce ağlar,
Bir ben bir de bu şehir, ikimiz de divane.
Mürekkebim kan ağlar, her dize bir feryat,
Ellerim titrer yazarım, bir çığlıkta boğulur kelimeler.
Ne bir derman var, ne bir teselli, ne de bir rahat,
Mezara kadar benimle gelecek bu acı izler.
Sigaramdan derin bir nefes, dumanı dağıtır acıyı,
Gözlerim uzaklara dalar, kaybolur boşlukta.
Ne bir el uzanır, ne bir ses duyulur, ne bir kucaklayıcı,
Yalnızlık büyür içimde, koca bir dağ olur, taşlıkta.
Anılar bir film şeridi, gözümün önünden geçer,
Kahkahalar, hıçkırıklar, hepsi birer bıçak yarası.
Sensiz geçen her saniye, ömrümden bir gün içer,
Bitmez bu işkence, dinmez bu kalbimin sızısı.
Kendimle bile barışamadım ben bu hayat yolunda,
Aynada gördüğüm yüz yabancı, bir yabancı gibi bakarım.
Kavgam hep kendimleydi, içimdeki fırtınayla sonunda,
Hangi limana demir atsam, yalnızlığa çarparım.
Ne bir tanık isterim, ne bir yargıç bu davamda,
Hakim benim, hüküm benim, mahkeme benim içimde.
Çünkü biliyorum, aşkın acısı kalır tek başıma,
Bu yara kapanmaz, bu sızı dinmez, bu kan durmaz