Bana ne ellerin katları yatı,
Halkın huzurunu bozarken bile.
Bana cahil diyor elin gavatı,
Karısı ellerle gezerken bile.
Dünyadan habersiz bana geri der,
Göbeği kaşısan bühtanlar eder.
İnsanlıktan uzak her yola gider,
Sırtında semeri sezerken bile.
Gündüz kucaklarda gece koyunda,
Bir servet batırır; konken oyunda.
Kızı anasının aynen huyunda,
Yakışıklı gözü süzerken bile.
Uzanır kumsala göğüsler üstsüz,
Altında bir tanga, gezinir yüzsüz.
Tanganın yanından görünür tüysüz,
Kırdığı fındığı dizerken bile.
Ağarmış saçları kardır başında,
Tengirşek şapkası yoluk kaşında.
Elinde bastonu yetmiş yaşında,
Yudumlar barlarda sızarken bile.
Aldırma bunlara Eyüp’üm kurban!
Üstümü örtüyor yamalı urbam.
Zem zemle doludur haysiyet kırbam,
Bazen aşka gelip yazarken bile.
Eyüp Şahan
Ankara 3.4.2014
Kayıt Tarihi : 5.5.2014 22:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!