Gündüzden kalma gölgelerin
Üstüne düştü gece
Sonra yıldızla karışık yağdı durdu yağmur
Üşüyenler oldu
Kadimliğini unuttu su
Vahşice kuruttu değdiği dudakları
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Yüreklerde esen fırtına sert doğa olaylarıyla özdeşleşmiş. Ne var ki denizler dalgalanıp durulur. Kar, yağmur, ve hatta dolunun ardından pırıl pırıl bir güneş açar.İnsan yaşamı bazen bunu örnek almaz. Ön tekerlek nereye giderse arka tekerlek onu izlemek zorunda kalır..
YAZGILARIN DİLİDİR BU ŞÜPHESİZ.
Düşündürücü ve diğerlerinden ayrık bir şiirdi sanki.Dakikalar sabahını kaybetse de, aydınlığını, neşesini, huzurunu kaybetmesin yeter ki öğretmenim. Umudun, mutluluğun, güzel yarın şiirlerine... Esenlikle...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta