Gerekmez Şiiri - Özcan Kurt

Sen sus can  gönlünce  eyle semahı,
İşitiyor  isen  sendeki şahı,
Şems göz aldı şayet gördünse mahı,
Ne elçi ne din can, kitap gerekmez.

Beklentisiz hizmet ettik insana,
Sevgi tesisine geldik  cihana,
Yüzümüz sürdük kırklar divana,
Ne huri gılman, ne cennet gerekmez.

Şükrün bildik paylaşmak özü,
Amaç halimizden anlamak bizi,
Terbiye etmiş isek nefsimizi,
Ne oruç, zekat, kurban gerekmez.

Kendi yol olana Tarık ne gerek?
Aracı terk ettin, binek ne gerek?
İdrak ettin ise, denek ne gerek?
Ne bir mürşit yol ve yoldaş gerekmez.

Hatıp; imansız diye vurma yafta,
Cevizi kırdım ben kalanlar dışta,
İncir de yazladım zey-TİN le kışda,
Özvecan birledim kesret gerekmez.