Gereğinden Fazla Hassas Olabilen Adamın ...

Son nefesini verirken İstiklal caddesindeki kitapçıların arasına sıkışmış bir kitap kurdu,
Kimbilir birbirimizden habersiz gözlerimiz, kaç kere aynı satırlara dokundu,
Belki sana yol verdim girerken bir sahaftan içeri, kadıköyde hava soğuktu,
İkimiz de ıslanmamak için girmiştik içeri, sesini duyduğun adaya giden son vapurdu.

Belki sendin, arsız gülümseyişimle gözlerine daldığım kadın,
Bakası gelip de, ayıp olur oniki yıllık sevgiline diye gözlerini indiren,
Dimağımda yer etmiştir belki kokusu parfümünün,
Birkaç saniyeliğine belki de, içinden çıkılamaz kördüğümümdün.

Yok, eminim artık, ben de cennetten kovuldum,
Kalu belada, ruhlar diziliyken yanyana,
Belki o zaman gözlerine vuruldum,
Kim demiş görmedim diye seni,
Bilinmez zamanlarda aynı satırlarda dolaşan gözlerimiz,
Aynı dolunaya dalabilir şimdi,

Korkularının güzelliğini anladığında,
Acıların sadece hatrında kaldığında,
Gülüp geçecek anlar olup çıktığında,
Gül ve kıpırdama! Kal orda!
İtiraf edeceğim sana,
Bütün tesadüfleri,
Bilerek yarattığıma...

Çağdaş..
21/03/2012 00:14