Gerdûn Şiiri - Rıdvan Köse

Ger ku li dinyayê kesek bimaya.
Ê Ronîya Çevê Cîhanê bimaya.
Emê herin zindanek reş û tarî,
Wê zindanê tu dikî wek seraya.

Çi mal û çi zar, çi heval û cînar,
Çi yek û hezar, çi peya û siwar.
Çi ewê dilşikestî, çi jî ewê dilyarî.
Ew gora teng, ji teva re bûye war.

Hinekî mal ava kirin bi nemirane.
Hinekî zordestî kirin Nemrudane.
Hinekî dilxweşî çûn, hinek dilzarî.
Ev gora teng ji teva re meydan e.

Gelek çevşepal bûne xwelî bêdil.
Axa gora wan ji çevan re bûye kil.
Gelek fermandar çûne bi neçarî.
Ew laşê wan ê qerase bûye wek zil.

Em rêwîyê vê xana wek sîya darê,
Bîstek şûnda emê jî herin wê warê.
Ha tu qral î ha parsek yan jî tu Çar î,
Çar meriv ê te hilgirin tabûta ji darê.

Dilan neşewitîne bi agirê hêrsbûnê.
Bide ber bayê hest û tolên gerdûnê.
Ji her tiştî hêjatir e dilê qels û hejarî,
Dîlana dilan e devberdana ji pevçûnê.