Gerçeklerimiz... Şiiri - Şair Bay_muamma

Ne ağladık; ne güldük
Çaresiz olmazlara inandık
Belki de ondan zamansız öldük...
Kahrettik gecelerce gerçeğe
Şahidimizdi tanyeliyle ağaran
Ezan sesli,huzura uzanan küçük minare...
Ne sustuk; ne konuştuk
Sadece içten bir bakıştı bu
Gündüzü yırtan zifiri karanlığa
Belki de ondan yorgun düştük
Alışamadı kirli kapaklı küçük gözler
Bizden doğan; zahiri güneşe
Ve kaybolduk onca sisin arasında
Aradık o sağlam inancı
SENDE; BENDE...
Yazık! ! !
Ne gittik; ne gelebildik
Savrulduk rüzgarımızda
Boğuştuk dalgalarımızla
Olmadı! ! !
Ve her seferinde boğulduk kendi denizimizde
Sahiller bekledi
Elele tutuşan,tebessümü soğuk bitap bedenimizi
Olmadı! ! !
Bir kıyıya bile vuramadık
Üstelik
Adam gibi ölmüşken ilk defa...
Evet...
Ne dalga vardı; ne de deniz
Sadece bir rüyaya tutunmuştu
Vuslata ihtiyacı olan GERÇEKLERİMİZ...