Kimseye vermeyip yalnız yiyenler,
Tanıyan tanıdı tanımıyanlar,
Kimbu bu diye şaşırmasın duyanlar,
Bir ekmeği ona paylar Veysel'im.
Gözüm yok kimsenin katı yatında,
Hak adalette bu Allah katında,
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta