Gerçek kerbelam Şiiri - Şiwan Ali Yılmazdağ

Gerçek Kerbelam

Gözlerini anmak için evimi ettim köşem,
Şarabın merhametinde boğuldum göstersin yüzün diden.
Ben merhamet bekledim göğüslerinden kokan nergisten,
Ey kamet-i zülfü merhem et büküldü belim takat kalmadı dizimden.
*
Karanlık bir gece daracık sokak tüm ümidim yüzünde yanarsa çıran,
Nazına alıştı gözlerim her daim ağlamaklı sen çıkmasın aklımdan.
Gözlerini kaçırma benden ben kadar değerini bilemez gökyüzü,
Ben Mecnun gibi alışığım gözlerin çöldür benim için.
*
Benim doğam alışıktır çöllere bilirsin Kerbela’dan geldim,
Ekim ayında açılır gülüm hatırımı sorarsan eğer.
Gözlerin gelsin kalbimi istesin,
Avucumda her zaman bekler yüreğim ve iki gözüm.

Şiwan Ali yilmazdağ