/şöyle elimin tersiyle aralamaya kalksam, dört yanımın karanlıklarını/
sana bu satırları,
son basamağından yazıyorum, bodruma inen hayat merdivenlerinin
ışık öyle kör ve tavanda örümcek ağları, yani bir kat altındayım yerin
ama daha ölmedim, inan ölmedim korkma, benim amacım çok başka
bir faili meçhul arıyorum namluların ucunda ve inanıyorum bulacağıma.
Yıkılmak,ezilmek her gün biraz daha
Dostlar değişiyor aldanmalar değil,
Aksimizden eser yok şimdi o sularda
Çirkin olan biziz aynalar değil...
Şerefsiz ellerin şerefe kaldırdıkları
Devamını Oku
Dostlar değişiyor aldanmalar değil,
Aksimizden eser yok şimdi o sularda
Çirkin olan biziz aynalar değil...
Şerefsiz ellerin şerefe kaldırdıkları
Yinede insanları sevmek ve güvenmek zorundayız gibi geliyor bana..başka çaremiz yok çünkü..neyse...ustalığını yine konuşturmuşsun şiir dostu..tebrik ederim.
Recep Uslu
geçip karşılarına çeksem sorguya, bilmiyorum ki ne işe yarayacak/
ancak,
gene bütün şüphe kutuplarım o zırhlı yüreklerde, sevgiyi tanımayan
ve birde kitaplar olacak, düşünülemedikleri için henüz yazılamayan
işte bunlardır diyorum, duvarları delip ardına geçemeyen ihanetler
çünkü saklanacakları en uygun yer, bu duvarlardır ve o sonsuz dehlizler.
/ilk basamağa yazsaydı merdivenler, ihanetleri korkunun beslediğini/
..
sevgili ağabey
yine aldın götürdün denizler ötesi düşlere..
şiire ve yaşama olan aşkını kutluyor ve kıskanıyorum...
Bu şiir ile ilgili 92 tane yorum bulunmakta