/şöyle elimin tersiyle aralamaya kalksam, dört yanımın karanlıklarını/
sana bu satırları,
son basamağından yazıyorum, bodruma inen hayat merdivenlerinin
ışık öyle kör ve tavanda örümcek ağları, yani bir kat altındayım yerin
ama daha ölmedim, inan ölmedim korkma, benim amacım çok başka
bir faili meçhul arıyorum namluların ucunda ve inanıyorum bulacağıma.
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
