Gercek dostlarin.. Şiiri - Hüseyin Demircan

kurt var.. gupe gunduz.. kuzu araklar
saklanip altina koyun postlarin
baksan karanlikta gozden iraklar
belki sis pustalar.. gercek dostlarin

dostlugun catisi altin da sacak
sigin tez yanima gel kanat acak
insanin girtlaga dayayip bicak
cekmiyor sustalar gercek dostlarin

vaden yetince ol.. yuz gozu morar
bu hayat cok agir adami yorar
bazi cepten arar.. hal hatir sorar
ve mektup postalar gercek dostlarin

dost diye guvenme asla kediye
acikip kulagi yesin ne diye
gelirken getirir sana hediye
yas kuru pastalar gercek dostlarin

kimi kimsesi yok gunlerce yatar
yatak diken olur bedene batar
enerji verir el omzuna atar
duzeltir hastalar gercek dostlarin

cevrende kim varsa hep dost degil ki
kimi cakal olur kimisi tilki
senden uzaktalar bir cogu bil ki
cezayir fastalar gercek dostlarin

kitapta bir dosttur pek yarar saglar
yine de insanla kesmeyin baglar
insan olan insan ici kan aglar
kotu gun yastalar gercek dostlarin

dost degil yak.. benzin.. dok galon galon
dost kisvesi alti.. hepsi de balon
bunlari bertaraf.. karete salon
adale kastalar gercek dostlarin

dosta gucendin goz yollar da kalir
dersin ki " yokmudur.. ic yakar hal ir? "
iki dize yazar gonlunu alir
bunda da ustalar gercek dostlarin

fakirem.. unutman.. benim ismimi
karatoprak alir birgun cismimi
ver ressam icine cizsin resmimi
sahan da tastalar.. gercek dostlarin..