Gerçek Dost Şiiri - Muhammed Veysel Erdinç

Gerçek dost odur ki arkandan paha biçmez
İyi gün cananını kara toprak doyursun
Çölün ortasında üleşir, suyunu tek içmez
Ne farklısın ne saklı, dostun kimse sen o sun

Gerçek dost odur ki muazzam bir göldür
Sönmüş küllerini yakacak bir koruk
At aklından fitneyi, ve zulmünü öldür
Tutunursan dostuna yaklaşacaktır doruk

Gerçek dost odur ki ne yakındır ne uzak
İstemeden üzersem diye diksinler ağzımı
Bir tek o beni uyarır; dur, bu bir tuzak!
Herkes çekip gitse de yine yoklar nabzımı