Gerçek Aşk Şiiri - Gülcan Karabıyık

Kimi gönülden sevdiğini sanır, kimisi kendini kandırır,
Kimi bir güzele meftundur, kimisi o güzelin gözlerine aşıktır,
Oysa ki bilmez ne derin sevgiler vardır yeryüzünde
Yaşanılan hiçbirşey ne aşk, nede sevgidir....

Kimi sevgisini anlatamaz, hep ortada kalır,
Kimi ızdırap çeker, kimisi unutmak için çabalar,
Oysa hepsi bir imtihandır, kimse bunun farkında olmaz
Bilse gerçek sevgilinin bir sınavından geçtiğini...

Kimi yalvarır, ağlar, kendini boşluğa bırakır,
Aşk acısı geçer derler, bilmez ki çektiği sadece bir tutkudur,
Oysa tanısaydı gerçek aşkı ruhunda çekerdi asıl ızdırabı,
Bilse aşk ona giden yolların ta kendisi....

Sevdiğini sanır, ne çilelere katlanır insan,
Tatmış olsaydı aşkın kendisini o zaman,
Hiç isyana düşer miydi, kul Allaha olan aşkından?
Yerinde durur muydu, kalp dediğimiz organ....

Kerem Aslı için tutuştur muydu bilmeseydi aşkı?
Ferhat dağlar deler miydi, Şirine kavuşmak için?
Mecnun Leylasını arar mıydı, hiç çöllerde?
Beden yakar mıydı bir aşk için kendini dünyasını...