Gerçek Acılara Mahkum Kaldık

Gönül bağında solmakta olan bir kır çiçeği olmaya razıyken yürek
Hazan vurdu masalımsı düşlerimizi gerçek acılara mahkum kaldık
Şimdi şiirimsi satırlarda nazlasam da yitik düşlerimizi
Karlar altında ısıtmak için yaktım tüm hayallerimizi

Geceni aydınlatmaya çalışan bir sokak lambası olmaya razıyken yürek
Koyu yalnızlıkların ağına düştü aydınlık yeminlerimiz
Ben bir mum misali ışıtmaya çalışsam da anılarda kalan hazineyi
Yanmak için yakıyorum her an tüm hayallerimizi

Canım dediğin bir anın kölesi olmaya razıyken yürek
Boşlukta asılı kalan sessiz sözlerin mahkumu olduk
Kara bir kışta durdu zamanımız camlarımız kırık
Hayallerimizi yakıyorum bebeğim evimizi ısıtmak için