Gerçek Şiiri - Durgam Özer

Bu kahır nöbetlerinde
Gözlerinsiz çekilmiyor geceler
Nikotin uslu durmuyor paketlerde
Sokak araları hastane koridorlarına benziyor
Tekmil yeşillere kin kusuyor parmaklarım
Alkol yüklü damarlarımda jilet yarası
Sokak fenerlerinde çığlıklarım!

Islak kaldırımların farkı yok göz bebeklerimden
Unutmuşluğun derinliğinde
Vurgun yemiş bir adamım şimdi nefes nefese
Anladım, kurtuluşu yok bu yolun
Tek çare dönüşünü beklemek
Anladım yaşamak kadar gerçek
Ve ölmemek gibi imkansızmış seni unutabilmek