Gerçek Şiiri - Halil Türkoğlu

Gerçek dipsiz .....hiç bir insanı tam olarak bilemeyeceğiz......söyleyeceklerim bir hiç.....çünkü anlatılması gereken anlatılırken dipsiz .....bu son! Ben artık ölmeyeceğim.....ölümün bile bir usulü var ....Bir yere yatış şekli var .... hangi odada hangi uzanış böyle yersiz ...hangi karanlık hangi sayfada hangi yazıya kör baktı böyle.....elimi uzatırken hangi gerçek karışıyor mürekkeplere! Kulağımı kapıyorum oysa ben...kulağımı delen küpelere...... çisil çisil sessiz .... bu akşam! Yürek borazanını öttürürse eğer....masallar hakikatsiz....ve ben uyku dolu olduğum gerçeğini uyanmakla didik didik etsem .....yinede değişmeyecek....çünkü gerçek dipsiz ..... o zaman anneciğim beni sev ....ama susarak çünkü her yolumda gerçeğe açılan bir kapı.... her yalanda söylememem gereken bir doğru var .....dudak payı bırak kapı aralığına çünkü gecenin kaçı olursa olsun .....aniden uyanmak kadar ve o gerçeğin tonelerini yüzünü lavaboda yıkayana kadar ..... ve sen ne kadar yıkarsan yıka.....değişmeyecek bir gerçek var .....hayat ölümün nabzını yoklukta hissettiginde kaderine havlu atar .....
Şiirin karnını bir akşamla yaralamak için....belkide sancısında doğdu bu satırlar.....