'"Gerçek Şiiri - Ahmet Bektaş

Gerçek

Aldanma!

Yanlış, doğruyu; doğru da yanlışı göstermez!
Ama bil ki yalan, ancak bir gerçekten çıkar!
Gündüze, adını gece verir, güzeli de çirkin gösterir;
Aslen çirkinlik de yok; işleyiş zaten güzel…

Vesvese bozar fikirleri; kalp, yön verir düşünceye.
Sevgi anahtar…
Kıskanan, kıskandığını kaybeder!
Evreni “Ben” açar!

Sayıların nasıl dizildiği önemli, sayısı değil!
Birimler izafi, kural değişmez!
Geleceği bilemezsin ama;
Geleceği yönetirsin!

İçine geleni çöz,
İçine gir, içinden bak!
Öğretiler yanıltır, Kurtul…
Tek, bir akıl var, onu bul…
Aklınla bin yaşa…

Liyakat nedir?
Uyumdur liyakat!
Evreni etkilemek elinde;
Kıyam et, ayağa kalk…

İnsanın etki etmediği nedir?
Onu ara…
Buldunsa haber ver, bulamazsın…
Sen, kendinden başkasını zaten bilemezsin…

Her şey bir noktadan başladı!
Bir nokta hem her şeydir, hem hiçbir şey…
Hiç yoktan var oldu evren…
Çizgi, iki noktada cem olmak,
Önce “Bir, elif, ben” olmak;
Dik olmak!
Cem olan, boyut kazanır!
Eğilerek gider ebede tüm boyutlar!
Eğim, tam kapanmaz; kapanınca çember;
Çemberler, iç içe…

Enerji, iki kutup; enerjide kalma, yanarsın!
Aldanır, kanarsın…
Seyir var; bilgi, enerjiye hükmeder!
Bilgiye ne hükmeder?
Hepsine O hükmeder;
Sen de ben de “Ben”!
“Ben”; kün, ol, ene, hüve, O…

Gerçeği arıyorsan;
Sen, sadece olanı görürsün!
Sınırı da sen kendin, kendine koyarsın!
“Ben” sınırsız!

Şifre, anahtar; her kapıyı açmaz!
“Ben” hepsini açar!
Sen, sende kalma; “Ben” de hazine!
Debelenme,“Ben” e gel!

Ahmet Bektaş