Gerçek Şiiri - Mustafa Hakan Sural

Bir rüya görmüştüm senden önce sana dair
Parlak bir gündü,güneş bana doğmuştu sanki
Her zamankinden kızıl
Toprakta kızıl kahve başka bir güzel
İnceden bir yağmur başladı ansızın
Yağmur toprakla sevişirken bir sis
Bir güzel koku yayıldı dört yanıma
Sisin içinden yüzün belirdi gözlerime
Kalbim atmayı unuturken ellerim titriyor,terliyordu
Titrek ellerimle aşkın doksan dokuz adının
Yazılı olduğu kalbimi çıkardım yerinden
Avuçlarına bıraktım usulca,incitmeden
Sadece senin okuyabileceğini biliyordum
Sen okudukça beynimde şimşekler çakıyordu
Yağmur dinmiş,sis seyrelmişti
Yüzünde gülücüklerle soruyordun
Hani doksan dokuz adı vardı aşkın?
Bunların hepsi ben derken
Bir damla süzülüyordu gamzenin üzerinden
Adının yüreğimde kazındığı bahçeye
Sonra aniden uyandım,kalbim atmıyordu
Rüya olamazdı,yüreğim yerinde yoktu
Karşımdaydın işte avucunda yüreğimle
Seni seviyorum diye haykırdım,
Kalbim atmaya başladı yeniden
Seninki bende,benimkide sende dedin
Rüyalarımdan gerçeğe dönen
Seni çok seviyorum,gerçekten.