Gerçek Şiiri - Mahmut Okur

Elleri kalbinin mahrem yerinde,
Tutamaz onları sen atamazsın.
Sızladıkça yaran her seferinde
Uğraşır, didinir kanatamazsın.

Bir gölgedir belki parçalar seni,
Hem varda hem yokta kurcalar seni,
Toprak ol, toprağa saçalar seni,
Yine de gölgeni sen satamazsın.

Sen ölsen, ölmesen ah ne gam ona?
Çilen bu, çaren yok, çaban boşuna
Yaklaşıyorken bak, o sonsuz sona,
Unutulursun sen, unutamazsın!
Sen garip, tutuldun, sen tutamazsın...

Elleri kalbinin mahrem yerinde...
Yaran,
Derinde...