Gerçek,
kör bir kuyu gibidir...
Sessizdir, yalnızdır, öksüzdür, yetimdir..
Asık suratlıdır çoğuna...
Böylesinin işine yaramadıkça,
görülmezler, bilinmezler, sevilmezler...
Oysa, her ne yaparsan yap, yok sayamazsın gerçeği!
Kaçamazsın mesela, bir gün mutlaka yakalar.
Susturamazsın mesela, kulağına her an uğuldar
Gerçek sabırlıyken, sen köylü kurnaz..!
Gerçek pusudayken, sen şimşir tarağı..!
Gerçek ağlıyorken,
sen teknede bırakmamacasına yalıyordun yalağı...
Bir gün tökezleyip düştüğünü bekledi, gerçek...
Ve düştün... Ve korktun... Ve yapayalnızdın...
Bir tekme de aynı yolun yolcusu vurdu, hiç kuşkusuz...
Sade kaldığın an değildir karanlığında gerçeğin...
Şiirin yazılma tarihi: 30.10.2014
Kayıt Tarihi : 19.3.2022 22:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!