Sessiz arayışların sonu mum ışığı kadar etmezdi belki
Her adıma atılan toprak
Ziyadesiyle yorardı oysaki…
Belki bir umut hayatın grisinden beyaza dönmek istercesine
Uslanmazdın yine devam ederdin öylece.
Kitap misali açılan sayfalar hayata vururdu ahenkle…
Karşımda duran iki göz bana bakardı nefret baki bir öfkeyle
Belki haklı belki haksız diller susardı yetmezdi varlık sebebi de.
Derdini yanı başında duran omuz arkana yaslardın
Sözler törpülerdi belki büyüyen sessizliğini
Zamanın ağlayışı ise duyulurdu kulak arkası misali
İçinde akan nehir durdurur mu bu sessizliği
Yine başa saran her yara acıtır mı ilk gün ki gibi.
Kayıt Tarihi : 10.8.2020 00:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!