Gerçeğimin Kadını Şiiri - Ahmet İdrisoğlu

Sen
Gerçeğimin kadını,
Sen,
Sultanı gönül saraylarımın;
Sen sevdalarımın perisi
Sen
Aşk çiçeğim.
Sensizliğimde ağlıyorum da
Hiç var olmadın ki,
Hiç var olmadın ki yanımda.
Bir camdan baktım sadece yüzüne,
Bir gün,
Birkaç saatlik anı,
Bir gülüş
Tatlı,
Temiz bir söyleşi geçen aramızda.
Fatihalarımdasın mübarek gecelerin,
Biliyorum,
Biliyorum anlamaz insanlar,
Tam zirvesindesin,
Kalbimdeki yücelerin.
Bedenini sana bırakmıştım bir şiirimde, hani?
Hani ruhun yeter bana demiştim,
Yetmedi be güzelim,
Yetmedi,
Şimdi
Tenini özlüyorum.
Çıldırmış diyeceksin, belli,
Çıldırdım, ne kadar doğru söylüyorsun,
Seninle uçtum deliliklerin göğüne,
Gök mavisi gözlerinle
Özleniyorsun.
Özlemin gönlümde yangın,
Gözlerin gözlerimde yaşıyor,
Sevdan kalbimi aştı,
Gözpınarlarımdan taşıyor.
Sevdim,
Sevginle ölsem de yerinmem,
Sevin,
Hala seviliyorsun.
Sevin, hala seviliyorsun.

18.Temmuz.2008 13.10