hamurumuz yoğrulurken
düşmüştü maya
içimize..
kör kütük oyulmuştu teknesi balıkçının alabora aklımızla
iliğimiz
sızlar mı
kemiklerin
alışık
olmadığın
soğuğa
beni bu halde duyarsanız
bilin ki;
bu yürekte atan ses
senin..değil.. sendeki
çarpılan kalp
Sen yine aşk bil.!
Dedelerden ninelerden emanet;
torunlarının torunlarına.
Kayıt Tarihi : 12.3.2009 23:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!