Genelev kadını Şiiri - İbrahim Özdemir 2

GENELEV KADINI

Kim bilir sende sevmiştin delice sine,
Seninde sevenin olmuştur belki,
Belkide bir masada,
Tek bir kadehte,
Kendini bilmeden düştün,
Hangi sonsuz,
hangi gaddar,
Sahip oldu sana sırıtarak,
Uğursuz geceden sonra,
Ağzı leş kokan sarhoşlar,
Hem ezilip,hem tiksinmiştin,
Kağıt olmuş viziten,
Baş ucuna koyularak,
Altına yattığın,
sayısız yüzde erkeğin,
alışmışsın işine,
Sanki uyuşturulmuşsun,
El zevk alırken beraberlikten,
Sen umursamazsın,
Alışmışsın öylesine,
Farkında bile değilsin işinin,
iş edinmişsin artık,
Kaç aç ve gaddar erkeğe,
meze olmuşsun,
ah vah demeyi,
her birine canım demeyi,
işidir bilir memnun etmeyi,
öğrenmiş artık utanmaz,
'utanmam diyor işimden'
çalıp çırpmıyorum
vücudumu sermaye yapıp,
Emeğim bu alın terim,
ekmek parası kazanmak gayem,
yaptırmadılar da yaptım mı?
sanılmasın erkeklerin altına zevkten yattım
dolsun cüzdan
ekmeğim olsun isterim,
olsa bile yavan,
işim genel ev kadını,
yanıma gelenlerde olsaydı vicdan,
Vicdansızlara inat olurcasına,
Kaderin böyle yazılmış
baş tacı genel ev kadını.

(demyanli) İBRAHİM ÖZDEMİR