Gene Doğar Aşiyan Şiiri - Nebi Ünler

GENE DOĞAR AŞİYAN

Rüyalarımda vicdansız kahpe üç kişi
Aşiyan’ımı tekrar tekrar yakıyorlar…
Sokak lambasında kalmış bir çürük dişi
Aşiyan’ın küllerinde hıncıma hınç katıyorlar.

Demiyorum ciğerinden yanasın
Demesinler Aşiyan’dan kanasın
Bilsinler ki; yıkılmadım ayaktayım
Ey Aşiyan gayrı öfkeme tek aynasın.

Yüreğinden yanasın, Yanasın dert yanasın
Yarın hesap gününde, Pişmanlıkla bakasın
Yakılan param olsun, yeter ki sağlık olsun
Aşiyan kundakçısı, yanarken de yanasın…

Aşiyan da açarken, güllerinle zambaklar,
Mutlak doğar Aşiyan, umut saçan sabahlar,
Andıl-Kozan arası, çaylar demlenir gene,
Yıkamaz umudunu o kundakçı sabbahlar

Yılgın Yağmur üzülme gene doğar Aşiyan
Her hüzünü kederi gene koğar Aşiyan
Aşiyan’ın külleriyle günahlarım yunmuş gibi
“La İlahe İllallah ey Rızzık…” kahrı boğar Aşiyan.

Aşiyan’sız 22.03.18 - 14.24 Y.Y.