Hayata küstüm de ne oldu sanki;
Zarar eden kişi, gene ben oldum!
Dünyanın gidişi değişmedi ki;
Saçları ağartan gene ben oldum!
Kadere sırt döndüm, oralı değil,
Herkeste baht böyle karalı değil,
Kimse benim gibi yaralı değil;
Kalpte yara alan, gene ben oldum!
Rahatı görmedim ömrü yaşarken,
Takılır kalırım engel aşarken,
Hüzün darbe yapar, gülüp coşarken;
Hayatta gülmeyen, gene ben oldum!
İzzettin gülecek engel olmasa,
Gözüne süzülen yaşlar dolmasa,
Umut çiçekleri erken solmasa;
Umutsuz yaşayan, gene ben oldum!
29.Ağu.87
İzzettin DönmezKayıt Tarihi : 26.1.2006 14:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!